Learning from Las Vegas
Citaat weblog 2008 :
Las Vegas bezoeken we aan de hand van “learning from Las Vegas”, de studie van Venturi en Denise Scott Brown over “the strip” uit 1972. Nu met de vernieuwde versie van Scott Brown uit 1977. De tegenstelling tussen de modernisten en de “validity of the commercial vernacular” wordt volgens Venturi en Scott Brown duidelijk met het citaat : ‘you did not paint on buildings of Mies van der Rohe’. In een fotoserie vergelijken zij de symbolen op middeleeuwse kerken en kathedralen met de neon reclames van nu en trekken de conclusie dat er niks nieuws onder de zon is. Ook toen was er propaganda met symbolen.
Zij gaan in op de onmogelijkheid om betekenissen zoals de super neon reclames te verbeelden: “architecture becomes symbol in space rather than form in space”.
De prachtige schema’s “scale-speed-symbol” met als eindpunt dat het gebouw zelf een symbool wordt met de duck building als voorbeeld in God’s Own Junkyard.
In deel 2 van de studie worden twee gebouwen vergeleken om tot een lijst te komen met kenmerken voor u&o (ugly and ordinary) en the superstructure.
Moon vindt een interview uit 2000 tussen Rem Koolhaas en de schrijvers waarin zij ingaan op de situatie nu. Koolhaas confronteert beide schrijvers onder meer met het feit dat zij na hun studie over Las Vegas eigenlijk als architecten genegeerd zijn omdat zij te academisch zouden zijn en hun standpunten op basis van hun studie te radicaal.
Rond Las Vegas
Opgewonden rijden we aan het eind van de middag in de spits vanuit de Valley Desert de stad binnen. De stad bestaat allereerst uit ‘sprawl’, uitbreidingswijken die in grote vlekken achter muren uit de grond worden gestampt. Na 15 kilometer rijden we de ring op die parallel loopt aan de strip. Piramides, de Eiffeltoren, het Romeinse Forum, New York City, paleizen trekken aan ons voorbij.
De ‘ strip’
De strip is inmiddels Walt Disney geworden: de gebouwen zijn volkomen “verduckt”.
Je loopt van het ene thematische ‘event’ naar het andere. De illusie om tijdelijk in een andere wereld te kunnen vertoeven wordt rijk beloond !
De ontwerpuitgangspunten voor de gokzalen zoals beschreven in de studie zijn nog steeds geldig; “the gambling room is always very dark; the patio always very bright. But both are enclosed: The former has no windows, and the latter is open only to the sky”.Tot onze verbazing kun je in de casino’s eindeloos foto’s maken. De gokmachines, de lichten en vooral het hypnotisch elektronische geluid wat overal hetzelfde is, maken de gokkers immuun voor wat er om hen heen gebeurt.
De publieke – en de private ruimte in Las Vegas kent geen duidelijke scheiding. Alles is erop gericht om je bij de gokmachines te krijgen. De stoep is soms gokgebied met fruitautomaten en danseressen. En het binnengebied is soms stoep met winkels en passages die je altijd weer naar de gokzalen leiden. Dit patroon herhaalt zich op veel plaatsen aan de strip ook vertikaal in drie tot vier lagen.
Het verkeer op de strip sukkelt in een slakkengangetje tussen de stoplichten. Op de strip is er de “Deuce”; dubbeldekkers vol toeristen en de reclamewagens met daarop de meiden van de clubs die worden aangeprijst. Op de trottoirs staan ‘native americans’ reclamekaarten uit te delen van stripgirls.
Er zouden twee musea zijn, een in de Belaggio en een in de Venetia. In Belaggio lopen we kilometers door gokzalen en de chique boutiques van Chanel, Gucci en andere merken voordat je een kleine museumzaal vindt met een mooie kleine collectie Amerikaanse kunst. Cirque du Soleil sponsort deze tentoonstelling. Zij staan hier met 4 verschillende shows en zijn voor een groot deel uitverkocht tot januari. Een commercieel succes. Maar kunst is op de strip ‘not done’. We waren op zoek naar het Guggenheim ontworpen door Rem Koolhaas in the Venetian. We hoorden van zijn brute ingreep in het paradepaardje van de strip. Na veel vragen blijken we voor zijn corten gevel te staan ! Het Guggenheim op de strip is definitief gesloten. De mevrouw in de juwelenwinkel er tegenover voegt eraan toe dat de mensen op de strip niet voor kunst komen, ze heeft gelijk....
Nieuwbouw op de strip
De neon reclames worden steeds vaker vervangen door screens van onwaarschijnlijke afmetingen. De investeringen op de strip hebben inmiddels ook ongekende vormen aangenomen. In aanbouw is een complex met 2700 goktoestellen, zalen, hotels, winkels en natuurlijk parkeergarages voor 2,8 miljard dollar. Achter de strip loop de monorail. Aan het eind van de strip ligt het vliegveld. Om de paar minuten gaat er een vliegtuig laag over. Mensen worden ingevlogen en staan in rijen te wachten voor de incheckbalie van hun hotel.
Fremont Street
We zijn getuige van het afbreken van een van de grote neon reclames door de vermaarde Young Electric Sign Compagnie. Op de gevels van de oude casinostraat Fremont Street zijn de oorspronkelijke signs te zien zoals ‘Vegas Vicky’ en ‘Vegas Vic’. Aluminium bakken, neonlijnen en duizenden lampjes. Het is smullen, ze zijn prachtig gemaakt !
Las Vegas en onze vragen
Terug op ons rv parkeerterrein achter gokpaleis Circus Circus aan de strip blijken Barbara en Alan uit New York ook aangekomen om Las Vegas te bekijken. We hebben het over vragen waar we het antwoord schuldig op blijven :
Waarom is Las Vegas ooit zo als vrijetijdsstad ontwikkeld in dit conservatieve deel van Amerika. Waarom wil iedere preutse amerikaan een keer op de strip zijn geweest?
De strip is de strip niet meer en toch komen er miljoenen bezoekers per jaar.
Op de strip bestaat een beauty committee, dat lijkt ons wel heel onamerikaans ?
De auto is niet langer dominant op de strip. Het is nu een voetgangersgebied.
Hoe bestaat het dat Amerikanen dat pikken.
Waarom groeien dessert steden als Las Vegas en Phoenix zo hard. In 40 jaar van klein stadje naar 1,5 miljoen inwoners nu ?
Hoe kun je op termijn over voldoende water blijven beschikken in deze uitdijende steden? Nu wordt kunstmatig geïrrigeerd met Colorado water achter de Hooverdam.
In LA komen ze water tekort….
Waarom trouwen er ieder jaar 150.000 stellen. ( met huwelijksmaal in de BurgerKing)
De stelling die Venturi ons voorhoudt: de wereld zit niet te wachten op Utopia of hoe het zou moeten zijn, maar wil het hier en nu. En dat is een bescheidener rol voor architecten dan de modernisten wilden accepteren.... dat werd geschreven in 1972.....
